Afscheid nemen van bonuskids

Iemand missen is moeilijk, maar iemand liefdevol loslaten en omarmen is voor mij nog een lastig thema merk ik!

Ik deel wederom een persoonlijk verhaal, puur om mensen bewust te maken!

Voor mijn gevoel sta ik redelijk bewust in het leven.. na veel vallen en opstaan en heel eerlijk; het maakt mij alleen maar sterker en ben ik er al... nee, het is een mooie levenslange ontwikkeling, waar ik naar uit kijk om te mogen ontdekken... ook de oude patronen wil ik altijd doorbreken.. maar sommige dingen vind ik nog steeds lastig om liefdevol te omarmen!

Ik zal jullie hieronder meenemen;

Het verdriet om de ex-bonuskids en mijn ex-schoonouders niet meer zien heb ik ruim een jaar lang last van gehad. 

Ik vraag me af... kan dit niet anders... het doet iets met mij als mens zijnde..
Twee jaar waren hun in mijn leven en dan moet je afscheid nemen van ze... Dat raakt mij... maakt mij verdrietig! 

De reden waarom ik geen contact heb met twee prachtige bonuskids, is niet belangrijk en wil ik ook geen discussie over. Want oprecht mijn ex-partner en ik hebben elkaar liefdevol losgelaten en hij is uit de grond van mijn hart een goede en liefdevolle vader voor de kids. En daarbuiten gun ik hem écht het aller, maar écht het aller-aller beste!

Maar zijn kids liefdevol loslaten / omarmen na twee jaar in mijn leven te zijn geweest... dat maakt mij nog steeds verdrietig!

Ik mis ze... iedere dag... maar oprecht iedere dag!
Ik wil ze knuffelen, omarmen, zeggen dat ik trots op ze ben, zeggen dat ik van ze houdt en ze opvangen als ze het lastig hebben.

De dagelijkse dingen mis ik... kun jij je dat voorstellen en zelfs de mindere dingen ervaar ik nu als gemis;  Toen ze in mijn leven kwamen, waren ze 2 en 4 jaar oud, je kunt je voorstellen dat ze enorm hulpbehoevend waren.  De momenten om 5/6 uur wakker worden (veel te vroeg dacht ik vaak 😔), boterham of cracker smeren, samen naar jullie favoriete filmpjes kijken in mijn armen allebei, samen zingen door de microfoon , samen dansen, voorlezen of bij het slapen gaan doornemen hoe jullie dag was, wat jullie beleefd hadden en wat jullie fijn of minder prettig hebben ervaren aan deze dag.. ALLES wat ik los moet laten... maar vooral JULLIE!

Ik omarmden jullie als jullie het lastig hadden... met mijn hand door jullie haren en zoen op jullie voorhoofd troostte ik jullie..  ik voelde de rust die jullie ervaarden bij mij als jullie allebei in mijn armen lagen bij het kijken naar een filmpje in de ochtend... het kan niet meer...dat maakt mij nog steeds verdrietig..  

En soms... soms... vond ik het gedrag mbt schreeuwen en huilen niet fijn.. maar weet je... deze momenten neem ik voor lief, ook de ondeugd van jullie als kind accepteerde ik volledig..  wat ik ervoor terug kreeg was vooral liefde.. die voelde ik! Jullie waren ook mijn spiegel!

Ik weet dat jullie altijd in goede handen zijn bij papa, mama en de liefdevolle mensen in jullie omgeving, ook als jullie vallen!

Lieve bonuskids, weet als je naar de sterren kijkt... tel de sterren, de sterren van de liefde en weet dat ik er altijd voor jullie zal zijn, no matter what.

Ik moet het liefdevol gaan omarmen om jullie los te laten... ik mis jullie... enorm...jullie zijn mooi, juist omdat je bent wie je bent. De herinneringen draag ik bij me en we zijn altijd verbonden met elkaar.. weet dat.. altijd.. ook al zijn we los “bij” elkaar!

Als jullie vallen, zullen jullie liefdevol opgevangen worden door papa, mama en fijne mensen in jullie omgeving, ALTIJD dat weet ik! Ik stuur jullie alleen maar liefde, zitten voor altijd in mijn hart, weet dat.. en dagelijks kijk ik naar jullie foto’s op mijn dressoir!

I love you both... wat zeiden we altijd tegen elkaar in bed: love you to the moon and back.. and back... and back!

Waarom deel ik dit persoonlijke verhaal: Vergeet niet dat het ook met de andere kant / ex partner wat kan doen als de bonuskids uit het leven verdwijnen.. maar ook met de kids zelf, ondanks dat kinderen flexibel zijn op een jonge leeftijd!