Wellicht weten jullie nog dat ik schreef in mijn blogs (oktober vorig jaar) over de onverwachte ontmoeting met mijn vader na 18 jaar! Ik nam jullie mee, in het gehele verhaal en wat het met mij deed!
Afgelopen twee weken ben ik bezig geweest met mijn vader en het contact met hem wat ik wel of niet wens.
Tót twee weken geleden had ik nog vrede met; als ik hem tegenkom zal ik er op af stappen en een kopje koffie gaan drinken ipv met een boog er omheen lopen.
Ik was er oa mee bezig, omdat er in mijn directe omgeving ook mensen zijn die al jaren geen contact hebben met vader/moeder. Tot ze het bericht kregen dat het niet zo goed ging en er naartoe zijn gegaan.
Ik ben dankbaar dat ze dit gedeeld hebben met mij. Daardoor ben ik er nm over na gaan denken wat ik wil in mijn situatie en tot nieuwe inzichten gekomen!
Want... Wow... ik kan je vertellen dit kwam oprecht binnen bij mij. Ik vroeg mezelf af; wil ik dat ze mij bellen als mijn vader bv op sterven ligt of wacht ik het telefoontje af als het zover is ! Óf wil ik op voorhand hier iets anders mee en in contact komen met hem alvorens dit allemaal kan gebeuren.
Afgelopen weekend hebben we een fantastisch weekend gehad @ de Veluwe. En daarbuiten heb ik ook waardevolle gesprekken gehad met mijn voormalige schoonouders. Ik kwam tot het inzicht dat ik er nog wel iets mee wil, alvorens mijn vader enorm ziek zou worden of zou komen te overlijden. De wat of hoe had ik nog niet helder, maar ik wist dat die écht wel zou komen!
Vandaag had ik een Me, Myself and I dag gepland. Niets moet, alles kan en mag en go with the flow dag ! Ik stond op tijd op en ging voelen, wat ik vandaag wilde doen, waar had ik zin in?
En meteen kwam het antwoord; ik ga een brief schrijven ter vergeving mbt mijn vader. Dat is een ieder geval een eerste stap bedacht ik mij.
Dit lukte niet zomaar. Het kostte mij moeite om te starten. Maar eenmaal gestart, bleef ik schrijven. Een paar uur verder had ik al aardig wat pagina’s vol geschreven.
En ik, wat voelde ik? Ik voelde mij lichter, blijer en vrijer... ik voelde vooral héél veel, maar wel hele fijne gevoelens en ontzettend veel rust.
En dan de volgende vraag; ga je deze overhandigen? Jazeker, als ik hem tegenkom op straat (heeft nm geen vast woon- of verblijfplaats), zal ik hem zeker deze vergeving brief laten lezen.
En dan? Daarna zien we wel weer verder !
Reactie plaatsen
Reacties